Eindelijk, je staat op eigen benen. Je hebt in de puberteit langzaam maar zeker ontdekt wie je wilt zijn. Of.. in elk geval wie je beslist niét wilt zijn. Misschien heb je al zicht op talenten, hopelijk die van jezelf.., Helemaal fijn zou het zijn als je kunt ervaren dat je enige ambitie hebt en ook nog in een bepaalde richting. Misschien voel je enige onrust omdat dat nog niet zo blijkt te zijn. Helemaal uitgekristalliseerd is alles nog niet, maar er zijn perspectieven op meerdere fronten. Want over het algemeen is dit de levensfase waarin je je gaat realiseren dat je je over een tijdje toch wel zou willen settelen met een vaste levenspartner. Hoewel je nu misschien nog de rillingen krijgt bij de gedachte aan een huisje bij een boompje met een kindje in een gezellige nieuwbouwwijk.
Hoe dan ook, met 21 ben je officieel volwassen. No escape. Rechten en plichten dienen zich aan. Er zijn serieuze verwachtingen, al dan niet van jezelf, en de paraplu van ‘pa en ma’ wordt langzaam en soms heel zeker dichtgeklapt.
In de eerste fase van de twintiger jaren zit je nog in de zogenaamde pilot-fase. Testen, leren, vallen en opstaan. Waarschijnlijk kun je nog een paar keer terugvallen op het thuisfront, maar het is toch wel de bedoeling dat je van het vallen leert en je merkt dat weglachen, slachtofferschap en beterschap beloven steeds minder effect hebben. Verwarrend en hoogst irritant want je wordt nu voor het ‘eggie’ geconfronteerd met eigenschappen als doorzetten, discipline, plannen, veerkracht en geduld.
In de tweede fase van de twintiger jaren komt de twijfel regelmatig om de hoek kijken. Doe ik het wel goed? Voldoe ik aan verwachtingen? Van ouders, levenspartner, vrienden en in mijn professionele omgeving? Je komt tot de ontdekking dat niet alles altijd gaat zoals je had gehoopt en erger nog, als gepland. Je bent niet altijd in controle. Anderen hebben vaak meer te zeggen dan jij en op het gebied van persoonlijke vrijheid moet ingeleverd worden van tijd tot tijd. De tweede fase van de twintiger jaren is eigenlijk een soort van ‘herpositionerings-fase’. Veel van jouw waarheden, overtuigingen en principes als jong volwassene worden uitgedaagd. Hoe flexibel ben je daarin? Of.. hoe vasthoudend? En wat zijn daarvan de gevolgen? Werk / privé / allebei? Je komt erachter dat je misschien best een goede opleiding hebt met veel kennis van bepaalde zaken, maar dat het je aan (levens)ervaring nog ontbreekt. Weten is één, maar het resultaat van het toepassen is waarop je uiteindelijk wordt afgerekend.
Kortom: je begint je te beseffen dat jouw eigenwaarde sterk afhankelijk blijkt te zijn van hoe de omgeving op jou reageert. Afhankelijk van de feedback uit jouw omgeving, professioneel of privé, kun je je wisselend trots en happy of onzeker en down voelen. Maar geen nood. Het hoort er allemaal bij. Het is, je bent normaal! In deze levensfase zul je jouw innerlijke belevingswereld in heel veel facetten leren koppelen aan naar buiten gerichte doelstellingen. Het is de trial en error fase van het begin van (professionele) volwassenheid. Een begin van het worden van de persoon die je bent. Soms is het in die fase fijn om te klankborden met iemand die de goede vragen stelt, die neutraal ‘in de wedstrijd zit’. Een paar coachgesprekken kunnen voldoende zijn om de juiste afslag te nemen of de schouders er moet goede moed weer onder te zetten.