Het lijkt allemaal zo mooi, aan de buitenkant. Zo succesvol, aan de buitenkant. Zo gelukkig, aan de.. je raadt het al..

Je weet het en toch stink je er elke keer weer in. Het lijkt alsof ‘die ander’ het zo gemakkelijk afgaat en zo goed voor elkaar heeft.

Blogs, vlogs, posts, podcasts, de verhalen bij de borrel en straks weer op het terras. O ja, en laten we de job interviews niet vergeten. We benadrukken onze successen, ‘accomplishments’, resultaten (de positieve natuurlijk) en ambities.. We dansen allemaal vrolijk mee in de mallemolen die ‘succes’ heet. Hoezo ‘je moet gewoon jezelf zijn !?’. Moet je eens proberen.. jezelf zijn. Daar is gruwelijk veel moed en veerkracht voor nodig.

In de ruim 21 jaar als coach en eigenlijk al lang daarvoor, zie ik wat het kan opleveren om mee te lopen in de mallemolen, maar ook wat het kost. Mijn moeder zei vroeger regelmatig tegen ons; ‘niet zomaar alles geloven wat je ziet want elk huisje heeft z’n kruisje’. Wijze woorden.. het gras lijkt bij de buren al snel een stuk groener.

Hand in eigen boezem.. mijn ‘succes’-verhaal;

Aan de buitenkant: aardig LinkedIn profiel, brede loopbaanervaring, drie coach-/trainingsburo’s opgericht, interessante opdrachtgevers, werkgevers, prachtige projecten en ongelooflijk veel mensen ontmoet. Breed scala aan studie/opleiding en nog niet uitgeleerd. Opgegroeid in verschillende werelddelen, gereisd, gelukkig getrouwd, goede familiebanden, gezellig huis in een rustig dorp met goede gemeenschapszin. Brede interesses, nooit verveeld en altijd in voor iets nieuws. Fit en sportief.

Picture perfect.. aan de buitenkant..

Achter de coulissen: vaak van baan gewisseld omdat ik nu eenmaal onrustig ben en mijn eigen-wijze niet wil loslaten. Brede ervaring (generalist), maar niet echt expert. 21 jaar zelfstandig ondernemer, maar geen strakke, stijgende lijn. O.a. de kredietcrisis en Covid-19 crisis overleefd, maar met de nodige kleerscheuren en zeker niet zonder stress. Regelmatig teleurgesteld in opdrachtgevers, werkgevers, collega’s. Altijd afscheid genomen zonder ruzie maar wel met verdriet, pijn en een deuk in het zelfvertrouwen. Geboren in Australië en opgegroeid in verschillende werelddelen. Ouders waren emigranten, zonder groot succes en met veel stress. Hun veerkracht, moed en Hollandse zuinigheid hielpen hen te overleven, maar we hebben moeilijke tijden meegemaakt. Als kind zelden een jaar op dezelfde school volgemaakt, altijd de nieuwe (buitenlander) in de klas, veel gepest, geen lange vriendschappen en altijd ‘on the move’ met hoop, hoge verwachtingen en valse beloften. Als jonge vrouw een eetstoornis, maar na zeven jaar zelf overwonnen..

Ik durf te stellen dat wat zich achter de coulissen heeft afgespeeld, fors afstraalt op dat wat naar buiten zichtbaar is. Je wordt regelmatig uitgedaagd. Niemand komt ergens zonder slag of stoot en er gaan vaak jaren overheen. Succes, geluk, ze komen niet vanzelf en vragen de nodige inspanning. Niet éénmalig, maar voortdurend. Garanties tot op de hoek, maar.. de beste kans maak je wanneer je jezelf kent en bij jezelf durft te blijven. Elke avond kan ik gelukkig nog steeds met trots, zonder schaamte in de spiegel kijken en dat is een heel groot goed.